روز به روز بر تعداد شواهد و مدارک علمی که نشان می دهند آلودگی هوا یک خطر جدی برای ابتلا به سرطان ریه (حتی در بین افراد غیر سیگاری است) افزوده می شود. قرار گرفتن در معرض آلاینده های هوای محیط نیز عامل دیگری برای ابتلا به سرطان ریه می باشد؛ اگرچه درباره ی بازه ی زمانی قرار گرفتن در معرض آن ها، هنوز قطعیتی وجود ندارد.
تاثیر مواجهه ی مداوم با آلودگی هوا
با این حال، براساس گزارشات محققان کانادایی، حتی گردآوری اطلاعات درباره ی تاثیر مواجهه ی مداوم با آلودگی هوا در مدت زمان 20 سال نیز، ممکن است بیانگر تمام آنچه که اتفاق می افتد، نباشد. به ویژه در میان افرادی که مبتلا به سرطان ریه هستند یا از مناطقی مهاجرت کرده اند که در آنجا آلودگی شدید هوا، امری عادی بوده است.
درمطالعه ی انجام شده توسط دکتر مایرز از دانشگاه کلمبیا در ونکوور و همکارانشان روی زنان کانادایی که هرگز سابقه ی مصرف سیگار نداشته اند و به تازگی سرطان ریه در آنها تشخیص داده شده، مشخص شد که؛
ارزیابی های کوتاه مدت صورت گرفته نشان می دهند: قرار گرفتن در معرض نوعی از آلاینده های هوا که اندازه ی آن ها کوچکتر از 2.5 میکرون است (و با عنوان pm2.5 شناخته می شوند) ممکن است حتی بیشتر از تاثیرات منفی ناشی از آلودگی هوا باشد.
خصوصا در مهاجرانی که سابقه ی زندگی و تنفس در معرض میزان بالایی از آلاینده ی pm2.5 را داشتند. مایرز در یک چکیده شفاهی ارائه شده در کنفرانس جهانی سرطان ریه گفت:
” مطالعات ما اشاره به نقش مهم مواجهه ی طولانی مدت با آلاینده های هوا در خطر ابتلا به سرطان ریه دارد.
البته در ترکیب با عوامل خطرزای سابق و با توجه به کشور محل اقامت، من فکر می کنم حتی در مطالعه ی 20 ساله ی قرارگیری در معرض آلاینده های هوا، ممکن است به اهمیت تاثیر آلاینده ی pm2.5 پی نبریم! زیرا ما این را در نظر نمی گیریم که در دوره ی کودکی و نوجوانی، ریه ها در حال شکل گیری و تکمیل فرآیند رشد هستند و آلودگی هوا در این زمان چه تاثیراتی می تواند در این روند داشته باشد”
داده های ماهواره ای در مورد آلودگی هوای منطقه ای
دکتر مایرز و همکاران ایشان به منظور مقایسه ی تاثیر pm2.5 در بازه ی زمانی سه ساله و بازه ی زمانی بیست ساله، اقدام به انجام یک مطالعه ی مقطعی کردند. آنها 236 زن را برای انجام این پژوهش انتخاب کردند و از آن ها خواستند تا جزییات و تاریخچه محل سکونت خود و همچنین سایر اطلاعات شخصی نظیر: سن، نژاد، کشور تولد و زمان ورود به کانادا را در پرسشنامه هایی که به آنان داده شده، بنویسند.
در این پرسشنامه افراد باید سابقه ی خانوادگی ابتلا به سرطان ریه و مدت زمانی که در معرض تنفس دود ناشی از سیگار قرار داشتند را ذکر می کردند. محققان آدرس مناطق را بر اساس میزان آلاینده ی pm2.5 طبقه بندی کردند. اطلاعات آن ها برای اولین بار در سال 1996 در دسترس عموم مردم قرار گرفت.
میانگین سن شرکت کنندگان 66 سال بود. حدود 80 درصد (190 نفر) از شرکت کنندگان ؛ غیر کانادایی بوده و در حدود 45 سالگی به این کشور آمده بودند.تقریبا نیمی از شرکت کننده ها از چین و هنگ کنگ و یک سوم آن ها اهل آسیا بودند.
آزمایشات تومور شناسی انجام شده روی شرکت کنندگان؛ وجود آدنوکارسینوما را در 219 نفر و سلول های نوعی از سرطان پوست را در 1 نفر و سایر انواع سلول های سرطانی را در 16 نفر باقیمانده، نشان می داد.
تقریبا بیش از نصف شرکت کنندگان (55%) در درجه های 3 تا 5 بیماری قرار داشتند.
در کل، 106 نفر از 227 بیمار قابل ارزیابی، دارای جهش EGFR بودند.
سه سال کافی نیست!
در بین بیماران متولد شده در خارج از کانادا، چهار نفر در بازه ی زمانی سه ساله و38 نفر (20%) در بازه ی زمانی 20 ساله، در معرض بیش از ده میلی گرم از آلاینده ی Pm2.5 در هر متر مکعب بودند.
در کل همه ی بیماران در معرض بیشتر از 5 میلی گرم آلاینده در هر متر مکعب از هوا بودند.
محققان با مقایسه انجام شده بین بیماران دارای جهش EGFR و بیماران بدون جهش، دریافتند که قرار گرفتن در معرض آلاینده ها به مدت 3 سال؛ به طور قابل توجهی با جهش سلول های سرطانی، مرتبط است.
ولی هیچگونه ارتباط معناداری در بازه ی زمانی بیشتر از 20 سال، دیده نشده است.
دکتر مایرز در یک نشست خبری گفت:
این پژوهش نشان می دهد که؛ مواجهه (در بازه زمانی حداقل 3 سال) با آلاینده ی pm2.5 خطرناک تر از مواجهه با هوای صرفاً آلوده می باشد. مخصوصا در بیمارانی که بیشتر عمر خود را در مناطقی آلوده تر از کانادا سپری کرده بودند.
سرطان ریه در زنان غیر سیگاری
آقای چانگ چوان چن، سخران دعوت شده در جلسه شفاهی برگزار شده، گفت: مطالعات مربوط به وضعیت بانوان مبتلا به سرطان ریه بسیار مهم است.
وی با اشاره به مطالعه سال 2019 در تایوان که با هدف بررسی رابطه بین آلودگی هوا و سرطان ریه در زنان غیرسیگاری، انجام شد؛ اظهار داشت:
علی رغم مصرف بسیار کم سیگار در زنان، دود ناشی از آن منجر به افزایش آدنوکارسینوم ریه در بین آن ها شده بود!
طبق این آمار، در سال 1995 به ازای هر 100.000 نفر، حدود 7 نفر مبتلا به سرطان بودند که در سال 2015، این آمار به 24 نفر در هر 100.000 نفر رسیده بود!
محققین این پژوهش دریافتند که؛ تغییرات جزئی pm2.5 در تایوان بر میزان شیوع سرطان ریه در افراد غیرسیگاری، اثر گذار می باشد.
وی در نشست انجمن بین المللی مطالعه سرطان ریه گفت:
ما نتایج حاصل از مطالعات 50 ساله در زمینه عوارض استعمال سیگار را به تحقیقات به عمل آمده در زمینه آلودگی هوا، آزبست ها و رادون ها اضافه نموده ایم و در حال بررسی بیشتر هستیم.