درمان سرطان سینه با توجه به پیشرفت بیماری، سن بیمار و وضعیت کلی سلامت بیمار بین افراد مختلف کاملاُ متفاوت می‌باشد. ب طور کلی در درمان بیماری سرطان سینه موارد زیر باید لحاظ شود:
- سن بیمار و وضعیت سلامت عمومی
- نتایج بیوپسی و ماموگرافی
- محل و وسعت منطقه ای که درگیر تومورهای سرطانی است
- نوع سرطان
درمان سرطان سینه چگونه انجام می شود ؟
در واقع مناسب‌ترین روش درمان سرطان سینه یا درمان تومور پستان، با توجه به موارد ذکر شده و نظر بیمارانتخاب می‌شود. در برخی موارد ممکن است چند درمان به صورت همزمان برای بیمار انجام شود. تمام این موارد با توجه به نظر تیم پزشکی درمان سرطان تعیین خواهد شد
درمان‌هایی که برای سرطان سینه پیشنهاد می‌شود عبارتند از:
عمل جراحی برای درمان سرطان سینه
زمانی که سرطان سینه در مراحل ابتدایی شناسایی شود، درمان جراحی یکی از موثرترین درمان‌ها می‌باشد. جراحی سینه به عوامل مختلفی بستگی دارند که عبارتند از:
- نوع تومور
- پیشرفت بیماری
- موقعیت تومور در سینه
- اندازه‌ی تومور
- ترجیح بیمار
در برخی موارد همراه با برداشتن تومور ممکن است تعدادی از غدد لنفاوی زیر بغل نیز خارج شود.
به طور کلی 2 نوع جراحی در درمان سرطان سینه وجود دارد:
خارج ساختن تومور با حفظ پستان
در اکثر مواردی که سرطان سینه در مراحل اولیه تشخیص داده شود می‌توان با خارج ساختن تومور و مقداری از بافت‌های اطراف آن و سپس شروع پرتو درمانی به درمان کامل بیماری پرداخت.
ماسکتومی
در مواقعی که اندازه‌ی تومور بزرگ باشد و یا زمان زیادی از آغاز بیماری گذشته باشد ممکن است تنها راه درمان، خارج ساختن کل بافت سینه باشد. گاهی ممکن است همراه با خارج ساختن سینه تعدادی از غدد لنفاوی زیر بغل نیز خارج شود.
پس از خارج ساختن سینه بیماران می‌توانند با جراحی پروتز سینه جهت ترمیم سینه اقدام نمایند.
پرتودرمانی برای درمان سرطان سینه
در روش پرتودرمانی از اشعه‌های کنترل شده با دز مشخص جهت کشتن و یا آسیب رساندن به سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود. پرتودرمانی مانع از رشد، تکثیر و یا پخش سلول‌های سرطانی می‌شود.
پرتودرمانی ممکن است به عنوان اولین قدم درمان در سرطان سینه انتخاب شود و یا اینکه به عنوان روشی مکمل، پس از درمان جراحی پیشنهاد شود.
در صورتی که بر اساس نتایج پاتولوژی امکان گسترش تومورهای سرطانی به سمت غدد لنفاوی وجود داشته باشد، پرتودرمانی در قفسه سینه و غدد لنفاوی یک راهکار درمانی مناسب برای جلوگیری از گسترش سرطان می‌باشد.
توصیه می‌شود 8 هفته پس از جراحی، پرتودرمانی آغاز شود. در صورتی که پس از جراحی، شیمی درمانی آغاز شود 3 تا 4 هفته پس از شیمی درمانی می‌توان پرتودرمانی را آغاز نمود.
تعداد جلسات شیمی درمانی، فاصله‌ی بین جلسات و زمان پرتودرمانی با توجه به شدت و نوع تومورها انتخاب خواهد شد.
شیمی درمانی برای درمان سرطان سینه
شیمی درمانی با استفاده از داروهای تزریقی و یا خوراکی منجر به کشته شدن و یا کند شدن روند رشد سلول‌های سرطانی می‌شود.
انواع مختلفی از داروها جهت شیمی درمانی وجود دارد که در مراحل مختلف سرطان سینه کاربرد دارند. انتخاب دارو و دز مناسب برای هر بیمار با توجه به گسترش سرطان و درمان‌های دیگر بستگی دارد.
در شیمی درمانی، متخصص انکولوژیست پزشک اصلی در تیم درمان می‌باشد که در مورد انتخاب داروهای مناسب تصمیم گیری خواهد داشت.
هورمون درمانی برای درمان سرطان سینه
هورمون درمانی روشی از درمان است که تحت عنوان درمان غدد درون ریز و یا درمان مسدود کننده هورمون نیز معروف می‌باشد. داروهایی که در هورمون درمانی به کار برده می‌شوند منجر به توقف تولید استروژن و یا کاهش آن می‌شود. این درمان در انواعی از سرطان سینه که گیرنده‌ی هورمونی در آن مثبت است کاربرد دارد.
هورمون درمانی در کاهش خطر عود سرطان و یا در برخی از انواع سرطان می‌تواند گزینه‌ای مناسب باشد.
انواع مختلفی از هورمون درمانی وجود دارد که با توجه به سن، نوع سرطان سینه و یائسه بودن بیمار انتخاب می‌شود.
درمان هدفمند یا تارگت تراپی
داروهایی که در درمان هدفمند به کار برده می‌شوند می‌توانند به انواع خاصی از سلول‌های سرطانی حمله کرده و از رشد آنها جلوگیری نمایند. با توجه به اینکه این درمان روشی جدید در درمان سرطان سینه می‌باشد، داروهایی که در حال حاضر در دسترس هستند برای همه نوع سرطان سینه مناسب نمی‌باشند.
مزیت این روش درمانی، عدم آسیب به سلول‌های سالم می‌باشد. تحقیقات بیشتری بر روی درمان هدفمند در حال انجام می‌باشد و امید است که در سال‌های نزدیک این روش درمان به یکی از گزینه‌های اصلی درمان سرطان سینه تبدیل شود.
پیگیری پس از پایان دوره‌ی درمان سرطان سینه
با توجه به اینکه احتمال عود سرطان سینه همواره (حتی پس از موفقیت در درمان) وجود دارد بنابراین بیماران پس از اتمام دوره‌های درمان باید معاینات دوره‌ای جهت پیشگیری از احتمال بازگشت بیماری داشته باشند تا در صورت شروع مجدد بیماری در قسمت دیگری از بافت سینه یا در طرف دیگر سینه درمان‌های مناسب را در مراحل اولیه آغاز نمایند.