طول عمر بیماران تومور مغزی

طول عمر بیماران تومور مغزی به عوامل متعددی بستگی دارد و نمی‌توان آن را به طور دقیق پیش‌بینی کرد. این عوامل شامل نوع و مرحله تومور، سن بیمار، سلامت عمومی بیمار، درمان در دسترس و پاسخ به آن، و عوارض جانبی درمان می‌شوند.

طول عمر بیماران تومور مغزی خوش خیم و بدخیم

در تومور مغزی نمی توان به طور قطع گفت که بیمار چه مدت زنده خواهد ماند. طول عمر بیماران بیماران تومور مغزی به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله:

• نوع و درجه سرطان
• آمادگی جسمانی بیمار
• درمان های قبلی

اکنون به بررسی هر یک از این عوامل می پردازیم.

 نوع تومور

هر یک از انواع تومورهای مغزی، واکنش متفاوتی را نسبت به درمان های مختلف نشان می دهند. برخی انواع این سرطان می توانند به بافت های اطراف مغز نیز متاستاز دهند و پخش شوند. در چنین شرایطی، جراحی کمکی به درمان نخواهد کرد.

درجه تومور

درجه تومور، یکی از مهم ترین عواملی است که بر طول عمر بیماران تومور مغزی تاثیر می گذارد. در کل، احتمال بازگشت مجدد تومورهایی که روند رشد سریعی دارند، بیشتر می باشد.

موقعیت قرارگیری تومور در مغز

موقعیت قرار گیری تومور در مغز، نوع درمان را مشخص می کند. به عنوان مثال، گاهی محل قرارگیری تومور در محلی است که امکان جراحی ایمن وجود ندارد و نمی توان کل تومور را به واسطه ی عمل جراحی خارج نمود که با توجه به این نکته احتمال بازگشت مجدد سرطان افزایش خواهد یافت.

امکان انجام جراحی در اعصاب چشمی، نخاع و یا نواحی نزدیک رگ های خونی مهم وجود ندارد، در مواردی که تومور در این نواحی تشکیل شده باشد، درمان هایی مانند رادیوتراپی و یا شیمی درمانی در نظر گرفته خواهد شد.

اندازه و شکل تومور

تومورهای بزرگ و یا تومورهایی که کناره های مشخصی ندارند، به سختی برداشته می شوند.

بررسی طول عمر بیمار در انواع مختلف تومورهای مغزی

• نوروم آکوستیک

نوروم آکوستیک که با عنوان شوآنوم وستیبولار شناخته می شود، تومور خوش خیمی است که قابل درمان می باشد.

• آستروسیتوما

آمار جامعی در خصوص طول عمر بیماران مبتلا به آستروسیتوما وجود ندارد.

بیش از نود درصد بیماران مبتلا به آستروسیتوما درجه یک، پنج سال بعد از تشخیص می توانند به زندگی خود ادامه دهند.

حدود پنجاه درصد بیماران مبتلا به آستروسیتوما درجه دو، بعد از تشخیص طول عمر پنج ساله خواهند داشت.

بیش از بیست درصد بیماران مبتلا به آستروسیتوما درجه سه، طول عمر پنج ساله و یا بیشتر بعد از تشخیص خواهند داشت.

حدود پنج درصد بیماران مبتلا به آستروسیتوما درجه چهار، بعد از تشخیص طول عمر پنج ساله و یا بیشتر خواهند داشت.

• اپندیوما

طول عمر بیماران مبتلا به اپندوما به درجه تومور بستگی دارد، که به شرح زیر می باشد:

طول عمر پنج ساله و یا بیشتر در حدود نود درصد بیماران با تومور درجه یک

طول عمر پنج ساله و یا بیشتر در حدود هفتاد درصد بیماران با تومور درجه دو

طول عمر پنج ساله و یا بیشتر در حدود پنجاه درصد بیماران با تومور درجه سه

• الیگودندروگلیوما

الیگودندروگلیوما، درجه دو و سه دارد و درجات پایین این تومور، بهتر نسبت به درمان واکنش نشان می دهند. عوامل دیگری مانند تغییرات ژنی در سلول های سرطانی در بروز این سرطان دخیل هستند.

این سرطان به ندرت در کودکان دیده می شود و تعیین طول عمر نیز کار دشواری خواهد بود. اما با این حال، طول عمر کودکان بیشتر از افراد بزرگسال می باشد.

• مننژیوم

درجات مننژیوم به شرح زیر می باشد:

–        درجه یک، که روند رشد آهسته ای دارد و خوش خیم در نظر گرفته می شود

–        درجه دو، که سرطان روند رشد متوسطی دارد

–        درجه سه، که رشد تهاجمی دارد و وضعیت آناپلاستیک در نظر گرفته می شود

در بیشتر موارد، مننژیوم سرطان خوش خیمی می باشد.

در مننژیوم درجه یک:

تقریبا نود درصد بیماران طول عمر یک ساله و یا بیشتر بعد از تشخیص دارند.

بیش از هشتاد درصد بیماران طول عمر پنج سال و یا بیشتر بعد از تشخیص دارند.

در مننژیوم درجه دو:

نود و  پنج درصد بیماران بعد از تشخیص، طول عمر یک سال و یا بیشتر دارند.

بیش از هشتاد درصد بیماران بعد از تشخیص، طول عمر پنج سال و یا بیشتر دارند.

تقریبا هفتاد و پنج درصد بیماران بعد از تشخیص، طول عمر ده سال و یا بیشتر خواهند داشت.

در مننژیوم درجه سه:

هفتاد و پنج درصد بیماران بعد از تشخیص، یک سال زنده می مانند.

تقریبا چهل درصد بیماران، بعد از تشخیص می توانند پنج سال زنده بمانند.

• نورو اکتودرمال و مدولوبلاستوما

هر دو تومورهای مغزی دوران جنینی هستند که در سلول های جنینی رشد می کنند و تا بعد از تولد در مغز باقی می مانند. آمار جامعی برای طول عمر بیماران مبتلا به این نوع تومور مغزی وجود ندارد.

در بزرگسالان:

تقریبا شصت درصد بیماران بعد از تشخیص می توانند یک سال و یا بیشتر زندگی کنند.

سی و پنج درصد بیماران  بعد از تشخیص می توانند پنج سال و یا بیشتر زندگی کنند.

• تومورهای کرانیوفارنژیوما و هیپوفیز

تومورهای غده هیپوفیز معمولا خوش خیم هستند، روند رشد آهسته ای دارند و پخش نمی شوند. مجرای کرانیوفارنژیوم در نزدیکی هیپوفیز واقع شده است. آمار به دست آمده از جامعه آمریکا نشان می دهد که بیش از هفتاد درصد افراد مبتلا به این تومور بعد از تشخیص می توانند پنج سال و یا بیشتر زندگی کنند.

• تومورهای ناحیه صنوبری

طول عمر بیماران مبتلا به تومورهای ناحیه صنوبری به نوع تومور بستگی دارد. آمار به دست آمده از جامعه آمریکا برای تمام انواع تومورهای این ناحیه، نشان می دهد که تقریبا هفتاد درصد افراد مبتلا بعد از تشخیص، می توانند پنج سال و یا بیشتر زنده بمانند.

• تومورهای نخاعی

امکان رشد انواع تومورها در نخاع وجود دارد و طول عمر بیمار نیز به نوع تومور بستگی دارد. آمار به دست آمده از آمریکا نشان می دهد، هشتاد درصد بیماران مبتلا بعد از تشخیص، می توانند پنج سال و یا بیشتر زندگی کنند.

• همانژیوپری سیتوما

این نوع تومور، رشد سریعی دارد. آمار بین المللی در خصوص طول عمر بیماران مبتلا به شرح زیر می باشد:

نود و پنج درصد بیماران بعد از تشخیص، بیش از یک سال می توانند زنده بمانند.

بیش از هشتاد درصد بیماران بعد از تشخیص، پنج سال و یا بیشتر زنده می مانند.

حدود شصت درصد بیماران بعد از تشخیص، ده سال و یا بیشتر زنده می مانند.

بیش از بیست درصد بیماران، تا بیست سال بعد زنده می مانند.

• لنفوم سیستم عصبی مرکزی

لنفوم سیستم عصبی مرکزی به ندرت اتفاق می افتد و درمان سختی را نیز به همراه دارد.

در لنفوم اولیه سیستم عصبی مرکزی:

حدود پنجاه درصد بیماران بعد از تشخیص، یک سال و یا بیشتر زنده می مانند.

حدود سی درصد بیماران بعد از تشخیص، پنج سال و یا بیشتر زنده می مانند.

• همانژیوما بلاستوما

این نوع تومور، روند رشد آهسته و درمان خوبی را به همراه دارد که البته به محل تشکیل تومور در مغز نیز بستگی دارد. در صورتی که تومور برداشته شود، نتایج بهتری را در پی خواهد داشت.